Dankzij Luitingh-Sijthof mocht ik de nieuwe Lisette Jonckman "En wat dan liefde is" lezen. Als je van een sneltrein spreekt, daar heb ik me de laatste 3 dagen op geacht ! Het boek neem van in het begin een enorme vaart en sleept je gewoon mee. Aan actie zeker geen tekort en dat gaat de bijna 400 pagina's gewoon aan een stuk door. Voor mij als Vlaamse 50+er was de zeer verrijkende taal, meet een explosie aan nieuwe Nederlandse uitdrukkingen een echte verrijking. De levensstijl die werd besproken was evenmin bekend terrein en dat maakte dat ik toch af en toe op adem moest komen. De studiesituatie is tussen beide landen zeer verschillend, maar ik vond het top dat ik er op deze manier wat extra over te weten kon komen.Toch vond ik het verhaal zo meeslepend dat ik niet kon stoppen om naar het slot te komen. En dat is zeker niet negatief bedoeld. Hoewel de dosis sex die er in het boek besproken wordt soms voor mij een tikkeltje teveel werd, vond ik de inhoud en boodschap nieuw en gedurfd. Niet vaak komen lesbische relaties aan bod in Nederlandse feelgood en ik kan enkel zeggen : fijn om de verscheidenheid ook hier eindelijk zijn intrede te laten maken. Het is prachtig dat er een mooi opvangnet wordt beschreven zoals ouders moeten reageren op de kinderwensen en -gevoelens. Vaak wordt er over de volledige inhoud van dit verhaal gefilosofeerd, gepraat in talkshows en vooral nagedacht, maar zelden zie ik het zo mooi en levensecht uitgeschreven.
Samengevat : vernieuwend, snel, up-to-date maar op en top Feelgood van de bovenste plank.
Reactie plaatsen
Reacties