Op zich is dit wel een leuke feelgood, met heel wat diepgang.
Er wordt vooral ingegaan op het verwerkingsproces bij dood en verlies. Uiteindelijk zit er niet veel meer in.
Ik vond het grappig dat ik bepaalde plekjes die beschreven stonden herkende en dat maakte het geloofwaardiger. Als je een beetje een kleine reisgids door Frankrijk wil, kan je hier zeker ook tips uit meenemen.
Als opvolger van de reizende theewinkel is dit wel leuk, maar ik kan niet echt spreken van een hoogvlieger waarin ik gedoken en ondergedompeld werd om helemaal top terug boven te komen. Af en toe zou ik het zelfs repeterend en saai kunnen noemen. Het duurt een hele lange tijd voor er wat gebeurt dat echt de moeite loont, de herhaling van dezelfde gevoelens werkt soms op de zenuwen.
Lyrisch een beetje teveel uitgesponnen?
Reactie plaatsen
Reacties